қыт

ет. жерг. Қысу, қағу. Аузын қу шөппен сүрткенмен, құдай оны бақтан да көп қ ы т а қоймаған (Ә.Кекілбаев, Үркер, 140). Дұғайды сыйламағаны, тыңдамағаны өз алдына, астан, шөміштен қ ыт а т ы н болды (Ж.Нәжімеденов, Кішкентай, 137).